Blog Fatma Koşer Kaya: omkijken naar elkaar
Blijdschap en verdriet wisselden elkaar af de laatste paar weken. Blijdschap om de nieuwe voorzitter te mogen zijn van de Landelijke Cliëntenraad. In een tijd dat crisissen elkaar opvolgen, het vertrouwen van mensen in de overheid daalt en armoede alleen maar toeneemt, moet de menselijke maat weer terug. Tekenend was dan ook het rondetafelgesprek in de Tweede Kamer over de 'menselijke maat'.
Wat mij betreft is de menselijke maat hanteren een grondhouding die iedereen zou moeten hebben bij het dienen van de samenleving. Dat heeft alles te maken met respect, luisteren en horen wat de ander beweegt. Zijn wij zo afgedwaald dat we dát zijn kwijtgeraakt juist voor mensen die voor hun bestaanszekerheid van de overheid afhankelijk zijn? Je zou hierover toch geen rondetafelgesprek hoeven te houden?
Het verbaast mij en maakt mij verdrietig.
Ik heb ook persoonlijk verdriet gekend deze afgelopen weken. Om mijn sterke moeder die wij eind november naar haar laatste rustplaats hebben gebracht. Een moeder die na het overlijden van mijn vader zes kinderen heeft grootgebracht. Ze had een uitkering via de Algemene Nabestaande Wet (ANW). Wij zijn als kinderen niets tekort gekomen. Nooit hebben we ons aangetast gevoeld in onze eigenwaarde of trots. Dat was vooral omdat wij ons gelukkig mochten prijzen met onze liefdevolle, zorgzame en sterke moeder die er het beste van probeerde te maken. Niemand van ons heeft zich ooit opgejaagd gevoeld door een overheid. Onze moeder is vader en moeder tegelijk geweest en heeft ons beschermd. Maar ik dank ook de overheid die zich toen meer bewust was van de menselijke maat en daar ook naar handelde.
De menselijke maat is namelijk zoek als je van het kastje naar de muur wordt gestuurd. De menselijke maat vind je niet in tig formulieren die je maandelijks moet invullen voor een extra bijdrage omdat je niet genoeg geld hebt om van rond te komen. De menselijke maat zit in bestaanszekerheid. Daar moeten we voor zorgen!
Ik wens dat alle kinderen van nu die straks het stuur van ons overnemen dankbaar kunnen zijn, net als ik. Ik wens dat ook zij nooit hoeven te ervaren dat hun ouders in totale stress en verdriet de eindjes aan elkaar moeten knopen of in schulden leven. Dat kinderen in een emotioneel stabiele omgeving opgroeien. Zo is de situatie helaas nu niet en dat zal moeten veranderen.
Mijn moeder zei vlak voor haar sterven: ‘Mensen zeggen en doen wat hen siert’. Mooie woorden van een wijze en liefhebbende moeder die in alles en iedereen het goede en mooie zag.
Ik wens iedereen gezegende feestdagen en een gelukkig en gezond nieuwjaar. En ik hoop dat in 2023 omkijken naar elkaar de norm wordt.
Fatma Koşer Kaya
Voorzitter LCR
Ook interessant
Op de hoogte van alle berichten van de LCR
Wij plaatsen regelmatig berichten op onze website. Die delen we graag! Wil je op de hoogte blijven van wat er speelt binnen de LCR en de onderwerpen waarmee wij ons bezighouden? Schrijf je dan in voor onze nieuwsdienst.