In memoriam Jan Zwanepol: een rots in de branding

Wie hem kende, weet wat het betekende: dat lukte. Begin mei 2022 sprak hij het vermoeden uit dat het halen van de zomer niet meer ging lukken. Ook nu had hij gelijk. Hij overleed in de vroege ochtend van woensdag 18 mei, 77 jaar oud.
Jan zal altijd op een bijzondere manier verbonden blijven met de LCR. Hij was bij de oprichtingsvergadering van 10 januari 2002, via de Landelijke Vereniging van Arbeidsongeschikten (LVA). Op basis van de ideeën van Groen Links-politicus Ab Harrewijn zouden de cliënten een stem krijgen in de Wet Structuur Uitvoering Werk en Inkomen. Er is veel pionierswerk verricht in die tijd. Op 19 augustus 2002 stond hij in de Staatscourant vermeld als de allereerste penningmeester van de LCR. Zijn rol nam hij zeer serieus. Hij was bij elk overleg over de voortgang van de LCR, schoof aan bij het ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid (SZW), bereidde zich goed voor en gaf snel deskundig commentaar op stukken die hem werden gestuurd. Maar hij voelde zichzelf nooit groter of belangrijker dan wie ook. Het ging hem elke keer weer om rechtvaardigheid, eerlijkheid en iedereen die het minder had. Penningmeester bleef hij tot al zijn termijnen erop zaten.
Wie bij hem aanklopte voor advies kon bij hem terecht. Hij had een grote kennis van de sociale zekerheid en belastingen, kende de wetten én de praktijk. Niet alleen voor de LCR was dat belangrijk, maar voor velen die voor een vraag bij hem kwamen. Hij heeft lang – ook toen het lichamelijk een stuk minder met hem ging – mensen geholpen bij het invullen van formulieren. Want er was altijd wel iemand die hij kon helpen. Zo heeft hij nog jaren voor de voedselbank gewerkt.

In een moeilijke periode bij de LCR heeft hij ervoor gezorgd dat de organisatie overeind bleef. ‘Gewoon’ door rustig en nadenkend te reageren en zich niet van de wijs te laten brengen. Daardoor was hij voor velen een rots in de branding. Het belangrijkste was misschien wel zijn gevoel voor humor, waarmee hij de angel uit een lastige kwestie kon halen.
Zo kon hij ook omgaan met zijn ziekte. Hij nam graag deel als jurylid van de RoeteRing die was ingesteld bij de pensionering van Else Roetering. Natuurlijk wilde hij bij de uitreiking zijn van de allereerste RoeteRing aan Eva González Pérez tijdens het LCR-congres van 2021. Hij wás er.
Wie hem vroeg hoe het met hem ging, antwoordde hij: ‘Ik ben er nog, hé’. Vlak voor het congres kreeg hij van de LCR een lifetime achievement award uitgereikt als waardering voor zijn tomeloze en bijzondere inzet. En dat alles onder het genot van een tosti – zijn lievelingseten en tekenend voor Jan – in zijn favoriete bar in zijn woonplaats Kampen.

Jan heeft zich met hart en ziel ingezet voor de LCR en we zijn hem dankbaar hiervoor. We koesteren zijn verhalen en wensen zijn vrouw, kinderen en zijn kleindochter veel sterkte toe met het dragen van dit verlies.